- نویسنده : مرتضی رحیمی اقدس
- بازدید : [۱۴۶۶] مشاهده
سندرم تونل کارپ، شای عترین نوروپاتی ناشی از گیرافتادگی عصب است که تقریبا 6 - 3 از جمعیت عمومی را مبتلا
م یسازد. اگرچه علت این عارضه معمولا مشخص نم یشود، م یتواند به دلایلی نظیر تروما، مانورهای مکرر، بیمار یهای
خاص و حاملگی ایجاد شود. علایم حاصل با فشرده شدن عصب مدیان مرتبط هستند که باعث درد، ب یحسی و
سوز نسوزن شدن م یگردد. یافت ههای مربوط به معاینه فیزیکی نظیر هیپالرژی، نشانه مچ مربعی ) Squqre Wrist ( و
یک الگوی کلاسیک یا محتمل در دیاگرام علایم دست، جهت تشخیص مفید هستند. مطالعات مربوط به هدایت عصبی
و الکترومیوگرافی م یتوانند عدم قطعیت در تشخیص را رفع کنند و جهت تعیین کمی و طبق هبندی شدت بیماری مفید
واقع شوند. گزین ههای درمانی مبتنی بر شدت بیماری هستند. در بیمارانی که بیماری خفیف دارند، 6 هفته تا 3 ماه
درمان محافظ هکارانه را م یتوان مدنظر قرار داد. اصلاحات شیوه زندگی نظیر کاهش فعالی تهای مکرر و استفاده از
وسایل ارگونومیک به طور مرسوم مورد تایید بوده است ولی شواهد موجود در حمایت از اثربخشی این اقدامات
غیرقطعی هستند. آت لهای دارای وضعیت خنثی یا با انحنای رو به بالا و کورتیکواستروئیدهای خوراکی به عنوان
درما نهای خط اول در نظر گرفته م یشوند و تزریق کورتیکواستروئیدهای موضعی برای علایم مقاوم به کار م یرود.
نشان داده شده است که داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی، دیورتی کها و پیریدوکسین )ویتامین B6 ( اثربخ شتر از
دارونما نیستند. اغلب درما نهای محافظ هکارانه باعث تسکین کوتاه مدت علایم م یشوند ولی شواهد اندکی موید مزایای
طولان یمدت این اقدامات هستند. افرادی که بیماری متوسط تا شدید دارند باید برای ارزیابی جراحی در نظر گرفته
شوند. رویکردهای جراحی باز و آندوسکوپیک پیامدهای 5 ساله مشابهی داشته اند.
برای تشخیص و درمان به کلینیک طب فیزیکی دکتر رحیمی مراجعه فرمایید.